Ondanks een interessant recent artikel in het FD (*), door Mathijs Bouman, over de nauwkeurigheid van voorspellingen door IEA, blijf ik de IEA-rapporten zeer de moeite waard vinden om te lezen en over te reflecteren. Er bestaat inderdaad een potentieel gevaar dat, in het geval prognoses te pessimistisch zijn, dit tot ongewenste acties kan leiden. Toch is het beter om voorzichtig te zijn, dan te optimistisch met alle negatieve gevolgen van dien. (*): het artikel gepubliceerd in FD op 15 mei 2021 gaf de mening van een columnist dat de opmars van zonne-energie stelselmatig wordt onderschat door het IEA.
Het IEA rapporteerde onder meer de volgende inzichten (en deze zijn bewust in de originele Engelse taal hieronder vermeld):
“Climate pledges by governments to date – even if fully achieved – are well short of what’s required to bring global energy-related carbon dioxide emissions to net zero by 2050.”
“Our pathway requires the immediate and massive deployment of all available clean and efficient energy technologies. That includes annual additions of solar PV to reaching 630 gigawatts by 2030, and those of wind power reaching 390 gigawatts. Together, that’s four times the record level set in 2020.”
“Most of the global reductions in CO2 emissions between now and 2030 in our net zero pathway come from technologies already on the market today. But in 2050, almost half the reductions come from technologies that are currently only at the demonstration or prototype phase. This calls for major innovation progress this decade.”
Voor meer informatie, klik hier.