Ik heb al een tijd lang geen blog gepubliceerd, omdat ik steeds meer vraagtekens plaats over onze energiesystemen (met name in de westerse wereld). En als ik dan naar Nederland kijk, heb ik niet zoveel hoop dat we de doelstellingen voor 2030 zullen halen, laat staan die voor 2050.
Planbureau voor de Leefomgeving kwam recentelijk met haar rapport “Klimaat- en Energieverkenning 2022 (KEV)”.
Op haar website stelt PBL: “De jaarlijkse Klimaat- en Energieverkenning wordt voorgeschreven door de Klimaatwet en geldt als één van de verantwoordingsinstrumenten van het Nederlandse klimaat- en energiebeleid. De broeikasgasuitstoot in Nederland daalt naar verwachting met 39-50 procent in 2030 ten opzichte van 1990, uitgaande van het vastgestelde en voorgenomen beleid. Daarmee is het kabinetsdoel om in 2030 55 procent minder uit te stoten dan in 1990 nog niet in zicht.”.
Ik verwijs graag naar de relevante link: https://www.pbl.nl/publicaties/klimaat-en-energieverkenning-2022
Op een recent gehouden congres (Dag van het Klimaatakkoord in Utrecht) stelden de IPCC-auteurs, w.o. mijn voormalig Ecofys collega Kornelis Blok, dat landen zoals Nederland véél sneller zouden moeten gaan.
Wat niet helpt in Nederland zijn de beperkingen die de huidige (elektriciteits-) netwerkinfrastructuur geeft op te veel plekken. Te veel problemen ontstaan hierdoor bij lokale aansluitingen van bijv. zonnepaneleninstallaties.
Ook moet er meer aandacht komen voor de grootschalige introductie van groengas als alternatief voor aardgas.
Alleen heeft deze terechte focus in Nederland weinig effect wereldwijd als we de uitkomsten van COP 27 lezen. Ik wil niet zeggen dat we niets in Nederland moeten doen, maar het is een druppel op een gloeiende plaat als we de wereldwijde vereiste acties beschouwen. En dat zal de gemiddelde bewoner in Nederland wellicht ook gaan stellen.
De focus van velen op de energietransitie zit hem vooral in de euro’s en nog steeds niet voldoende op de klimaatconsequenties. En dit snap ik volledig als we alle crises bij elkaar optellen (Covid, stikstofproblematiek, energiecrisis, gebrek aan woonruimte) en de kostenconsequenties in ogenschouw nemen. Immers, vele mensen hebben het zwaar door de prijsstijgingen en hoe ze het hoofd boven water moeten houden.
Wel zie je meer bewegingen verschijnen, die met allerlei vervelende en onacceptabele acties de aandacht op het Klimaatprobleem vestigen. Ik snap hun frustraties, maar keur hun acties (zoals beschadigen van cultureel erfgoed) volledig af.
Ga op alle niveaus de dialoog aan en kom met onderbouwde argumenten.
Thijs Aarten.